Faruk Šehić è riconosciuto come una voce guida della 'generazione martoriata' di scrittori emersi dalla Jugoslavia degli anni '70. Il suo lavoro esplora potentemente le realtà vissute della vita del dopoguerra ai margini della società, mescolando una sensazione di capitalismo globalizzato con l'esistenza disperata trovata tra le rovine. Lo stile distintivo di Šehić disegna schizzi vividi del decadimento sociale e dell'impatto persistente del conflitto sul paesaggio e sulla psiche della Bosnia. I suoi scritti hanno ottenuto un seguito significativo e il plauso della critica per la loro rappresentazione cruda e senza compromessi della resilienza del dopoguerra.
Quiet Flows the Una is the story a man who has been stung by the horrors of war. Through his meditative prose, Sehic attempts to reconstruct the life of a man who is bipolar in nature; being both a veteran and a poet, who manages to re-build his life by reconnecting with nature and the memories of an idyllic childhood.
'My Rivers' is poetic event in four cycles from Bosnia's star author. Divided into 4 sections: The Loire, The Spree, The Drina and the Beyond the River, Sehic once again takes on themes of war and peace, love and loneliness in his distinctive, penetrating voice.
Jak opowiedzieć o przekraczającej ludzkie pojęcie grozie, sportretować świat w chwili jego rozpadu? W swoim debiutanckim utworze prozatorskim, zbiorze opowiadań Nieśmiertelnik 03 1043, Faruk ehić nieustająco poszukuje odpowiedzi na to pytanie, eksperymentując z językiem, formą i sposobami prowadzenia narracji. Tworzy przejmującą kronikę wojny na Bałkanach, ale również uniwersalną opowieść o okrutnej i pozbawionej sensu rzeczywistości. Bośniacki pisarz rozlicza się z doświadczeniem zdobytym na pierwszej linii frontu, gdzie dotychczasowe ideały zostały utopione w błocie wymieszanym z krwią jego rówieśników. ehić jest nie tylko żołnierzem, ale też poetą: groteskowa i absurdalna frontowa codzienność opisana jest językiem pełnym alegorii, porównań, metafor. Towarzyszą mu w tej podróży inni wielcy twórcy, między innymi dwudziestowieczni polscy poeci. Ich losy są zaskakująco zbieżne z tymi, które pół wieku później stały się udziałem Bośniaków. Porażające naturalizmem makabryczne obrazy kontrastują tu z niedającym się zatrzeć pięknem okaleczonego świata. Wisielczy humor potęguje atmosferę strachu, a obrazy przedwojennej idylli jeszcze dobitniej podkreślają koszmar wojennego, ale także powojennego życia kto raz trafił w sidła tej piekielnej maszynerii, nie wyswobodzi się z niej tak łatwo. Nieśmiertelnik 03 1043 to Na Zachodzie bez zmian kolejnego straconego pokolenia.