Thomas Goetz scrive con notevole chiarezza e profondità su complessi temi sanitari e scientifici. La sua acclamata scrittura esplora le ambiguità del comportamento umano, cercando spesso di svelare i meccanismi sottostanti di problemi intricati. Goetz porta una prospettiva unica nel suo lavoro, collegando l'intuizione scientifica con la sensibilità letteraria per creare narrazioni avvincenti che stimolano la riflessione.
For all the talk about personalized medicine, our health care system remains a top-down, doctor-driven system where individuals are too often bit players in their own health decisions. In The Decision Tree, Thomas Goetz proposes a new strategy for thinking about health, one that applies cutting-edge technology to put us at the center of the equation and explains how the new frontier of health care can impact each of our lives.
In 1882, through a series of experiments, scientist Robert Koch discovered the germ that caused TB. Eager for greater glory, he abandoned his principles and prematurely announced a cure. As Europe's consumptives descended upon Berlin, so too did Arthur Conan Doyle, a small town doctor and sometime writer. Investigating Koch's remedy, he was aghast to discover its true nature. The Remedy explores this pivotal moment for both men. Conan Doyle was influenced by Koch's discoveries to create a scientific detective, Sherlock Holmes, and Koch would be forced to defend his remedy and his reputation
Pierwsze pogłoski o tym, że Robert Koch wynalazł cudowny lek na gruźlicę, ściągnęły na niemiecką stolicę prawdziwą inwazję chorych. Nieuleczalna choroba była w XIX wieku powodem jednej trzeciej wszystkich zgon�w, więc zdesperowani ludzie pokonywali tysiące kilometr�w w nadziei na ratunek. Jednak czy rzeczywiście lekarstwo Kocha było skuteczne?Poszukiwaniom leku od lat towarzyszył wyścig między dwoma największymi naukowcami tamtych czas�w. Robert Koch i Ludwik Pasteur, Niemiec i Francuz, skromny doktor z prowincji i zamożny badacz. Ich starciu przyglądał się inny lekarz - Arthur Conan Doyle, przyszły autor legendarnych powieści o Sherlocku Holmesie, kt�ry rozpaczliwie liczył na ocalenie życia swojej ciężko chorej żony.Książka Thomasa Goetza to opowieść o wielkiej XIX-wiecznej rewolucji, dzięki kt�rej medycyna, dotychczas prymitywna, oparta w dużej mierze na zabobonach i p�łprawdach, zmieniła się w prawdziwą naukę.
Der Tod, der die Sterbenden endgültig zum Verstummen bringt, bringt dafür meist die Nachlebenden zum Reden. Die Typologie diskursiver Formen des Nachrufs, mit dem die Toten verabschiedet und die Weiterlebenden getröstet werden, ist vielfältig. Allerdings ist der Totendiskurs je nach Kontext streng geregelt: was über den Toten zu sagen ist, wie und von wem, ist nicht beliebig, sondern untersteht jeweils expliziten und impliziten Regulierungen. Die Literatur kann unter Berufung auf die Freiheit der Fiktion mit diesen Regeln anders umgehen. Wie die Literatur über die Toten spricht, steht somit in spezifischer Funktion zum ästhetischen Code. Dies wird vor allem in den dramatischen Genres deutlich, die den Tod des Helden in Szene setzen. Dabei erhält die Totenrede auf die Protagonisten einen dramaturgisch prominenten Ort im ganzen Stück, für dessen Sinnkonstitution sie eine entscheidende Rolle spielt.