Alain Touraine Libri

Si può vivere insieme, liberi e diversi, ma non disuguali? Per uno dei massimi sociologi viventi, questa è la sfida fondamentale a cui il mondo postindustriale deve fare fronte. Gli individui sono ormai alla deriva, scissi tra la partecipazione pubblica a un'economia sempre più mondializzata e una vita privata costretta in comunità e identità incapaci di comunicare tra loro. Contro l'emergere di nazionalismi e integralismi religiosi, esacerbati da disuguaglianza e disorientamento, l'unica soluzione è l'appartenenza a una comunità aperta allo scambio con l'Altro. Il saggio di Touraine si rivolge a chi non vuole rassegnarsi né al neoliberismo né all'integralismo, ma vuole impegnarsi nella costruzione di una società libertaria. (fonte: editore).

In his previous books Alain Touraine analysed the great changes that have transformed our personal and collective lives; in this new book he shows that we need to transform our ways of thinking about these changes.

For over two hundred years, the notion of modernity has dominated Western social thought. Yet as we approach the end of the millenium, we find the concept under seige: constantly being challenged, rejected or refined. In " Critique of Modernity, Alain Touraine, one of our leading social thinkers, offers an outstanding analysis and reinterpretation of the modern for the twenty-first century.

In "Beyond Neoliberalism," Alain Touraine critiques both neoliberalism and certain leftist thinkers for underestimating the power of social actors in shaping political decisions. He argues that globalization hasn't diminished our capacity for political action, emphasizing the rights and demands of marginalized groups. This book offers a fresh perspective on contemporary political discourse.

The author explores the contemporary social and cultural implications of democracy, seeking to reconstruct the political landscape and revive democratic values. He addresses two main threats to democracy: the inherent risks it faces and the misuse of its name. Through this examination, the book aims to foster a deeper understanding and commitment to democratic principles in today's society.

Dans les premiers siècles de sa modernisation, l'Occident a décrit et pensé la réalité sociale en termes politiques : le désordre et l'ordre, le roi et la nation, le peuple et la révolution. Puis, avec la révolution industrielle, le capitalisme s'est émancipé du pouvoir politique. Nous avons alors pensé et agi au nom d'un nouveau paradigme, économique et social celui-ci, et parlé classes, richesses, inégalités et redistribution. Aujourd'hui, à l'heure de l'économie globale et de l'individualisme triomphant, la mondialisation a fait voler en éclats ces anciens modèles de sociétés. Le nouveau paradigme dans lequel nous rendons compte de ces préoccupations nouvelles est culturel. En témoignent les grandes interrogations de notre époque : quelle place faut-il aux minorités ? La sexualité doit-elle être mise au centre de la vie personnelle ? Assistons-nous au retour des religions ? Comme toujours chez Alain Touraine, le souci de donner forme théorique à nos pratiques sociales est fécondé par la vie telle qu'elle est vécue, et tout ce qui est pensé ici renvoie à l'expérience la plus quotidienne de l'univers globalisé dans lequel nous évoluons désormais.

Notre société est-elle encore capable d'agir sur elle-même, de générer des idées et des politiques économiques et sociales ou s'enferme-t-elle dans une crise sans fin ? D'un côté, les libéraux nous conseillent de renoncer à construire un avenir volontariste et de nous laisser gui der par le marché. De l'autre, l'ultra-gauche se contente de dénoncer la domination et de parler au nom de victimes réduites à l'impuissance. Au centre, beaucoup, autrefois de gauche, prenant acte du vide et de la confusion qui règne sur la scène sociale, ne croient plus qu'à la défense des institutions républicaines, synonymes, ou peu s'en faut, d'ordre et de discipline. J'ai écrit ce livre contre ces trois manières de proclamer, d'accepter, de renforcer le vide social. Sortir du libéralisme ? Rien n'est plus urgent. Mais il y a les bonnes et les mauvaises manières de le faire. La voie que j'emprunte ici passe par l'identification et la reconnaissance de nouveaux acteurs, qui cherchent avant tout à faire reconnaître leurs droits culturels et qui peuvent, sans perdre leur indépendance, régénérer l'action politique. Il est grand temps de redéfinir, au-delà de la puissance déchaînée des marchés et des communautarismes extrêmes, une politique du possible et d'obtenir de chacun l'acceptation de l'identité et des projets des autres, regardés comme égaux et différents. Alain TOURAINE.

Społeczeństwo nie sprowadza się do praw swojego funkcjonowania, a tym bardziej nie jest kierowane przez idee, czyli przez znaczenie nadane z zewnątrz praktyki społecznej, a dotyczące prawa boskiego lub sensu Historii. Ono ustanawia się samo. To, co społeczne jest wyjaśniane tylko przez to, co społeczne – to znaczy przez własne zasoby społeczeństwa i jego samoświadomość oddziaływania na siebie fragment książki

Najnowsza książka Touraine’a to niezwykle cenny głos w dyskusji na temat współczesnego kryzysu. Kryzys pierwszej dekady XXI w. ujawnił się wprawdzie w obszarze gospodarki, jednak nie ogranicza się do zjawisk natury ekonomicznej. Ma swój wymiar społeczny, polityczny, kulturowy. Tylko socjologia może ukazać te pozaekonomiczne aspekty kryzysu, niezwykle istotne do jego objaśnienia. Touraine zadaje niezwykle ważne pytania: Jak kryzys wpływa na zmianę stosunków między gospodarką i życiem społecznym? Czy demokratyczne społeczeństwa są skazane na kaskadę kryzysów, czy też zdołają odkryć nowy, uwolniony od nich typ życia społecznego? Najlepsze wyjście z sytuacji polega na konstrukcji nowego typu aktorów i nowego typu społeczeństwa. Tematem książki jest więc związek między kryzysem, którego punkt wyjścia jest znany, a długookresową transformacją, mogącą doprowadzić do wyłonienia się i wykrystalizowania tzw. sytuacji post-społecznej. W zaistniałej sytuacji najbardziej prawdopodobne są dwa scenariusze zmiany. Ludzie rozproszeni i poszkodowani przez kryzys mogą powołać potężny ruch przemocy, z którego wyłoni się jakiś rodzaj aktorów czy ładów autorytarnych. Niebezpieczne byłoby zwycięstwo zarówno bogatych, jak i biednych – szczególnie podatnych na przemianę w populistów lub faszystów. Nie jest również wykluczony jakiś zwrot w stronę defensywnego komunitaryzmu, widzianego w kategoriach zamykania w kręgach tożsamości narodowych, religijnych czy etnicznych. To scenariusze katastroficzne. Mogą się też jednak wyłonić nowi, aktywni aktorzy, zdolni do zbiorowego działania i rekonstrukcji swoich wzajemnych relacji na nowych zasadach.