Roman Ingarden Libri

Roman Ingarden (1893-1970), one of Husserl’s closest students and friends, ranks among the most eminent of the first generation of phenomenologists. His magisterial Controversy over the Existence of the World, written during the years of World War II in occupied Poland, consists of a fundamental defense of realism in phenomenology. Volume I, which receives here its first complete and critical translation into English, initiates the grand project of refuting transcendental idealism, and begins by setting the foundations for an elaborate and precise ontological system. This is Ingarden’s greatest accomplishment, who is rather known as a theoretician of literature than an ontologist outside of Poland. The most important achievement of Ingarden’s ontology is an analysis of the modes of being of various types of objects – things, processes, events, purely intentional objects and ideas. The three-volume Controversy is perhaps the last great systematic work in the history of philosophy, and undoubtedly one of the most important works in 20th century philosophical literature.

Roman Ingarden (1893–1970), one of Husserl’s closest students and friends, ranks among the most eminent of the first generation of phenomenologists. His magisterial Controversy over the Existence of the World, written during the years of World War II in occupied Poland, consists of a fundamental defense of realism in phenomenology. Volume II, which follows the English translation of Volume I from 2013, provides fundamental analyses in the formal ontology of the world and consciousness as well as final arguments supporting the realist solution. Ingarden’s monumental work proves to be his greatest accomplishment, despite the fact that outside of Poland Ingarden is known rather as a theoretician of literature than an ontologist. The most important achievement of Ingarden’s ontology is an analysis of the modes of being of various types of objects – things, processes, events, purely intentional objects and ideas. The three-volume Controversy is perhaps the last great systematic work in the history of philosophy, and undoubtedly one of the most important works in 20th-century philosophical literature.

Roman Ingardens unprätentiöse, analytisch orientierte Phänomenologie wurde vor 1945 relativ wenig beachtet. Heute jedoch zählt Ingarden zu den großen Denkern und Phänomenologen des 20. Jahrhunderts. Den 1967 in Oslo gehaltenen Vorlesungen kommt in Ingardens Schrifttum zu Husserl eine Sonderstellung zu. Mit den »Osloer Vorlesungen« liegt ein einzigartiges, in sich geschlossenes Spätdokument für Ingardens Husserl-Lektüre vor - mit dem deutlich erkennbaren Anliegen, den Philosophen Husserl für das eigene Denken attraktiv zu machen. Was aber im Besonderen die Idealismus/Realismus-Thematik betrifft, so kommt in diesen Vorlesungen äußerst ausführlich die Ingardensche Sichtweise der konstitutiven Problematik zur Geltung. Die »Osloer Vorlesungen« dokumentieren somit auch, wo der späte Ingarden die grundlegenden sachlichen Differenzen zwischen Husserl und sich selbst gesehen hat.

Die Sammlung bietet einen einzigartigen Einblick in die phänomenologische Interpretation von Kants Philosophie, basierend auf den Mitschriften von Roman Witold Ingarden. Die Vorlesungen beleuchten zentrale Themen und Konzepte Kants und verbinden diese mit phänomenologischen Ansätzen. Ingardens analytische Perspektiven und tiefgehenden Erklärungen eröffnen neue Wege des Verständnisses für Studierende und Interessierte der Philosophie. Die Veröffentlichung dieser Mitschriften ermöglicht es, Ingardens Einfluss und seine Beiträge zur philosophischen Diskussion über Kant nachzuvollziehen.

Dorobek naukowy Romana Witolda Ingardena, mimo upływu pięćdziesięciu długich lat od jego nagłej śmierci, pozostaje nadal do końca niezbadany. Archiwa wciąż odkrywają przed nami nowe zasoby. Czego najlepszym przykładem są odnalezione przez nas jego lwowskie wykłady poświęcone Krytycyzmowi Kanta. Ingarden wygłosił je w roku akademickim 1935/1936. Podjął w nich temat trudny, związany z rozpoznaniem głównych znamion Kantowskiej filozofii. Akcent położył na problematykę epistemologiczną, w której Kant, w swoim czasie, dokonał najwięcej. Ostatecznie pozwoliło mu to na poprowadzenie kolejnych zajęć na lwowskiej filozofii, tym razem z neokantyzmu. (Od autorów opracowania)

Mamy niewątpliwy zaszczyt przedstawić kolejny tom korespondencji, dotyczący polskiej XIX i XX wiecznej filozofii. Tym razem jest to korespondencja Romana Witolda Ingardena z lat 1945-1957, dotycząca dziej�w funkcjonowania polskiego, obcojęzycznego czasopisma filozoficznego Studia Philosophica. Commentarii Societatis Philosophicae Polonorum. We wstępie do korespondencji staramy się opisać dzieje tego czasopisma, od jego lwowskich początk�w aż po dramatyczny koniec, a mianowicie bezkompromisowy atak likwidacyjny powojennych, polskich marksist�w i komunist�w z 1951 roku. Inicjatorem i pomysłodawcą Studia Philosophica był Kazimierz Twardowski. Wraz z nim wsp�łpracowali Roman Ingarden i Kazimierz Ajdukiewicz. Po wojnie, gdy zabrakło Twardowskiego, czasopismo reaktywował Ingarden wraz z Ajdukiewiczem, przy wsp�łpracy innych filozof�w z kręg�w filozofii lwowskiej, zwłaszcza Danieli Gromskiej. Prezentowana publikacja powstawała w oparciu o niepublikowane dotąd materiały archiwalne. Jej podstawę stanowi zachowana korespondencja Romana Witolda Ingardena z r�żnymi naukowcami-filozofami polskimi z lat 1945-1957.

Wielkich filozofów poznaje się po tym, że czytamy ich zawsze. Roman Ingarden nakłania do refleksji o naturze człowieka, dotykając tematów ponadczasowych. Wskazuje kierunki myślenia o tym, kim jesteśmy dla siebie, czym wyróżniamy się w przyrodzie, jak sobie radzimy z czasem i przemijaniem, kiedy czujemy się wolni, czym jest odpowiedzialność. Sięgając po Książeczkę o człowieku, czytamy o sobie.