Jews in Lviv - between Tradition and Modernisation (1867-1914)
436pagine
16 ore di lettura
The book constitutes an innovative study devoted to modernisation processes among Lviv Jews during the period of Galicia’s autonomy (1867-1914). It takes into account Vienna’s influence on various areas of life. The author reconstructs a triad which is quite surprising: Vienna was at its top, Lviv below, and the Galician province figured at the bottom. Key processes and events are presented, including the success and failure of assimilation, the shaping of modern Jewish elites, political and religious conflicts, the birth of Zionism, economic and political migration, and the influence of Jews on the creation of modern Lviv. The book draws on numerous and often untapped sources from Polish, Ukrainian and Austrian archives.
„Monografia jest cennym wkładem naukowym w rozwój badań historycznych nad
relacjami polsko-izraelskimi. W pierwszym rzędzie wzbudza uznanie rozległa
geograficznie kwerenda archiwalna. Autorzy dotarli do mało znanych lub wręcz
nieznanych dokumentów spoczywających w archiwach izraelskich oraz lwowskich.
Nie zapomnieli także o wydawnictwach źródłowych oraz o szerokiej literaturze
naukowej przedmiotu, która jest integralnym budulcem książki. Obok
wykorzystania tradycyjnych źródeł historycznych, autorzy podjęli dość
niekonwencjonalną próbę heurezy historycznej dzieł literatury pięknej, w tym
liryki. Wspomniany zabieg badawczy bywa najczęściej stosowany przez historyków
kultury staropolskiej. Powyższy trop badawczy jest zrozumiały w kontekście
zadań antropologicznej szkoły historycznej, której reprezentantami są nasi
autorzy. Podmiotami dziejów tej narracji są przede wszystkim zwykli, ale i
zarazem niezwykli ludzie, migranci i osadnicy o często tragicznych
życiorysach. W recenzowanej książce mniej się pisze o politykach, czy elitach,
a więcej o pozostałych grupach społecznych i jej poszczególnych jednostkach.
Ten motyw badawczy jest największą siłą narracji książki, bowiem biblioteki
przepełnione są historiografią polityczną, a odczuwalny jest niedosyt dzieł z
historii społecznej kontaktów polsko-izraelskich, czy żydowskich”. (z recenzji
prof. nadzw. dr. hab. Janusza Fałowskiego) Łukasz Tomasz Sroka (ur. 1979 r.),
historyk, uczeń profesora Kazimierza Karolczaka, profesor nadzwyczajny
Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji narodowej w Krakowie. Badania
naukowe koncentruje na historii i kulturze Żydów w XIX i XX wieku, historii
Izraela, Krakowa i Lwowa, badaniach struktur społecznych XIX i XX stulecia
(szczególnie elit). Autor kilku książek i licznych artykułów naukowych,
drukowanych m. in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, czechach, Słowacji, Austrii
i na Ukrainie. Członek Komisji Żydów PAU, Polskiego Towarzystwa Historycznego
oraz Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Mateusz Sroka (ur. 1986 r.),
politolog, dziennikarz. Specjalizuje się w badaniach ustroju politycznego,
kultury i biznesu izraelskiego. Ponad rok mieszkał w jednym z kibuców
położonych na pustyni Negew. Zdobywał doświadczenie, prowadząc badania w
izraelskich placówkach nauki i kultury. Aktualnie pracuje dla międzynarodowych
instytucji finansowych, wykorzystując przy tym biegłą znajomość kilku języków
obcych w tym hebrajskiego. Współpraca wydawnicza Uniwersytetu Pedagogicznego
im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Publikacja dofinansowana przez
Związek Krakowian w Izraelu oraz Austriackie Forum Kultury w Warszawie