Przedmiotem niniejszej pracy są rzymskie hełmy z zasłonami z okresu cesarstwa, używane przez jazdę, odkrywane licznie nie tylko na terytorium Imperium Romanum, ale także poza jego granicami. Zostały pominięte okazy podobne pod względem stylistycznym, lecz nie posiadające zasłon, a także inne elementy uzbrojenia tradycyjnie z nimi łączone, takie jak pancerze, nagolenniki, zbroje przeznaczone do ochrony konia.
Studium dotyczy rzymskich jednostek konnych, od połowy III wieku do śmierci Teodozjusza Wielkiego i ostatecznego podziału imperium w 395 roku. Przez długi czas było to temat na tyle niepopularny, że w monografiach, dotyczących rzymskiej konnicy w okresie cesarstwa, jest niemal zupełnie pomijany. Mimo iż syntetyczne publikacje traktujące o późnorzymskiej armii jako całości są dosyć liczne, to kwestia jednostek jazdy nie została w nich dostatecznie naświetlona. Studia nad tym zagadnieniem dopiero w ostatnim czasie stają się coraz bardziej popularne, lecz do tej pory były one ograniczone do jednej kategorii konnych jednostek, bądź do okresu panowania jednego władcy. Potrzebę stworzenia takiej monografii, jak i nowego spojrzenia na całą późnorzymską armię, postulowano już wiele razy.