W publikacji omówiono zagadnienia dotyczące: radiofonii i telewizji publicznej, obowiązków dostawców usług medialnych, koncesjonowania nadawców, audiowizualnych usług na żądanie, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Szczegółowej analizie poddano problematykę prawa mediów elektronicznych, która na skutek ostatnich zmian, w tym dokonanych w prawie europejskim, przeszła głęboką metamorfozę. Wiele przepisów komentowanej ustawy nie jest ze sobą spójnych, często nie odpowiadają one wymaganiom prawa europejskiego, w komentarzu w praktyczny sposób je wyjaśniono. W książce określono, jaka powinna być treść nadawanych programów i audycji, a także w jakich okolicznościach użytkownicy mogą występować ze skargami do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w sytuacji niezgodności między stanem wymagalnym a rzeczywistym. Publikacja przeznaczona jest dla prawników, dziennikarzy, nadawców, agencji, specjalistów PR i reklamy, stowarzyszeń działających na rzecz ochrony praw użytkowników, a także dla osób, które ze względu na obowiązki zawodowe zainteresowane są problematyką prawa mediów. Elżbieta Czarny - Drożdżejko – doktor nauk prawnych, współpracownik kancelarii adwokacko-radcowskiej, adiunkt Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; specjalizuje się m.in. w prawie mediów, ochronie dóbr osobistych, prawie własności intelektualnej, prawie karnym, ochronie danych osobowych oraz informacji publicznej. Prowadzi zajęcia m.in. z zakresu prawa prasowego, prawa reklamy, ochrony własności intelektualnej, europejskiego prawa medialnego, informacji publicznej, ochrony danych osobowych.
Czarny-Drożdżejko Elżbieta Libri


Książka jest pierwszą na rynku monografią porównawczą w zakresie systemów prawnych odnoszących się do karnych aspektów działalności medialnej. Czytelnik sięgając po opracowanie, znajdzie w nim odpowiedź na wątpliwości i problemy związane z funkcjonowaniem mediów we współczesnym społeczeństwie. Publikacja prezentuje liczne orzeczenia polskich i francuskich sądów w sprawach prasowych oraz poglądy doktryny. W monografii przedstawiono m.in.: – definicję przestępstwa prasowego i jego sprawcy; – porównanie konkretnych grup czynów zabronionych takich, jak: prowokowanie, usprawiedliwianie i zaprzeczanie, znieważanie czy zniesławianie; – analizę przepisów umożliwiających w konkretnych przypadkach wyłączenie bezprawności zachowania; – wnioski de lege ferenda, które mogą posłużyć ustawodawcy do zmian w polskim systemie prawnym w zakresie przestępczości prasowej.