Kim są opiekunowie rodzinni i czy jest ich wielu? Z jakimi wyzwaniami muszą się mierzyć każdego dnia? W jaki sposób ich rzeczywisyość mogą zmienić uregulowanie prawne, władze lokalne, samorządowe, pracodawcy, najbliższe otoczenie, znajomi, rodzina, ale też każdy z nas? Bo to, że rzeczywistośc trzeba pilnie zmienić, jest oczywiste.
Opowieść o losach młodej, pieknej dziewczyny, wydanej podstępnie za mąż za człowieka ułomnego i okrutnego. Żyła w XIII wieku, była córką Guida Polenty, pana Rawenny i Cervii, a jej małżeństwo z Gianciottem Malatestą, synem potężnego władcy prowincji Romania, miało położyć kres wrogości między ich rodzinami i wzmocnić je oba. Giancitto był jedna odrażająco brzydki i w dodatku kulawy. Chcąc zrealizować układ z Malatestą, Polenta uciekł się do podstępu i w miejsce Gianciotta przed ołtarzem postawił jego brata, Paola, przystojnego i wytwornego. Francesca, nie podejrzewając niczego, zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Z wzajemnością... schovat popis
Die 1961 in Polen veröffentlichten Erinnerungen von Mag. phil. Jerzy Osuchowski an den Konzentrationslagerkomplex Gusen sind ein bedeutendes Werk der Erinnerungsliteratur über diesen oft wenig bekannten nationalsozialistischen KZ-Komplex in Österreich. Sie bieten eine erschütternde Dokumentation der Zustände, Akteure und Methoden in diesen Todeslagern, die von Anfang an auf die Vernichtung ganzer Häftlingsgruppen ausgerichtet waren. Osuchowski, der von 1940 bis 1945 als Schreiber in Gusen tätig war, hinterlässt eine wertvolle Chronik und Charakterisierung der Täter im KZ Gusen I. Mit schonungsloser Offenheit beschreibt er die korrupten Strukturen der Lager-SS und die Rolle deutschsprachiger Funktionshäftlinge, die oft aufgrund ihrer kriminellen Vergangenheit dort waren. Diese Gesellschaft ermöglichte die Erfüllung der vom NS-Regime vorgesehenen Vernichtungsquoten. Osuchowski zeigt auch, dass die in der Nachkriegszeit beschworene internationale Solidarität in Gusen I kaum existierte und es Jahre dauerte, bis verschiedene nationale Gruppen Vertrauen entwickeln konnten, um Kooperation und Widerstand zu fördern. Besonders bemerkenswert ist die Differenzierung zwischen privilegierten „Deutschen“ und Häftlingen anderer Nationen, die in den Stunden nach der Befreiung im Mai 1945 in eine beispiellose Lynchorgie mündete.