John Minczeski Libri

Literature is a chief avenue of cultural identity for Poles, especially when Poland ceased to exist as a political entity during the age of empire at the end of the eighteenth century.

Exploring the intertwining of personal and historical narratives, the book delves into the author's ancestry through the figure of his great-grandfather Serafin. It examines Poland's complex history, encompassing themes of memory and trauma related to Auschwitz and the broader implications of Medieval art. Through this multi-layered journey, the author confronts his own failures and the invisible aspects of his identity, creating a poignant reflection on the past's impact on the present.

Exploring themes of memory and meditation, this book radiates a recurring joyfulness that draws readers into uplifting reflections. It encourages a deep connection with the past and invites contemplation, creating a space for personal growth and introspection.

When Eleandra Jacobson is murdered and her organs removed, it seems straightforward to Kentsville’s small police force that Clarke Richards is guilty. He was found dead, hanging from a noose next to her with a full confession in a suicide note. Eleandra’s mum and her cousin, Seth Bronx, disagree and the latter is out to prove they’re right. One year after her death, the now private investigator decides to find out for himself.The town of Kentsville will be changed forever as Seth seeks truth and justice for his cousin, his blood and his family – for Eleandra.

Polska i moja osoba mamy za sobą burzliwy związek. Przez większą część mojego pisarskiego i czytelniczego żywota nie chciałem mieć nic wspólnego z Polską. Ona reprezentowała wszystko, od czego starałem się uwolnić, gdy było to możliwe. Skory byłem użyć słów, jakie Jezus wypowiedział, zwracając się do szatana: Odejdź szatanie ode mnie. Co się stało, że takie były moje odczucia? Cóż, pozwólcie, że to wytłumaczę. Urodziłem się w Niemczech w obozie dla uchodźców w roku 1948. Oboje moi rodzice byli polskimi katolikami dorastającymi i zamieszkałymi w Polsce aż do czasu, kiedy wywiezieni zostali do Niemiec na roboty przymusowe. Mój ojciec przebywał na nich cztery lata, a moja matka przez dwa i pół roku. Po wojnie rodzice odmówili powrotu do Polski i następne sześć lat spędzili w obozach dla przesiedleńców na terenie Niemiec. Moja matka, ojciec, moja siostra i ja przybyliśmy tutaj, do Ameryki jako przesiedleńcy w roku 1951. [...]