Niniejsza praca jest próbą przedstawienia aspiracji, jakie przejawiała pochodząca z rodzin objętych pomocą socjalną młodzież po ukończeniu gimnazjum w momencie startu na kolejny etap swojej ścieżki edukacyjnej. Celem pracy jest poznanie uwarunkowań i całokształtu okoliczności, które w początkowym okresie towarzyszyły podejmowaniu decyzji o wyborze szkół ponadgimnazjalnych, a następnie o nim zdecydowałyvopierając się na wieloletnim doświadczeniu zawodowym i bezpośredniej obserwacji życia rodzin potrzebujących pomocy oraz skupiając się na poszukiwaniu teoretycznych koncepcji i uwarunkowań w przedmiocie nierówności edukacyjnych. W pracy zaakcentowano z jednej strony ograniczenia młodzieży ponadgimnazjalnej warunkami ekonomicznymi i kulturalnymi najbliższego otoczenia, a z drugiej strony rysującą się u niej podmiotowość (istotną przesłankę rozwoju osoby), dążenie do autonomii w decyzjach, stawianie sobie wartościowych celów. Mimo funkcjonowania w bardzo trudnych okolicznościach młodzież całkowicie nie poddaje się środowisku, ma swoje ambicje i pragnienia. Praca ma charakter empiryczny. Jej podstawą teoretyczną była wiedza o współczesnych zagadnieniach dotyczących rodziny, dojrzewania młodzieży, zmian społecznych. Wymagała ona przeprowadzenia badań jakościowych, [...] które zawsze były podstawą i ostoją humanistyki oraz mają trudny do przecenienia udział w jej rozwoju. Mają też większą niż kiedykolwiek misję do spełnienia. Sednem badań humanistycznych są dzisiaj takie zagadnienia: jak współczesna rzeczywistość odbija się w człowieku; jak człowiek się rozwija; jak zmaga się z wyzwaniami; jak istnieje w świecie (Szymański, 2014, s. 286). Publikacja składa się z części teoretycznej, rozdziału metodologicznego i części poświęconej omówieniu wyników badań.
