Piotr Szulkin. Życiopis - to zapis rozmowy Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego z Piotrem Szulkinem - jednym z najbardziej oryginalnych twórców polskiego kina i teatru telewizji. Szulkin, artysta 'chory na Polskę', w swej twórczości niezwykle trafnie portretował rzeczywistość PRL-u i czasów przełomu, jednocześnie prorokując współczesność tworzoną przez odwieczne podziały i społeczno - patriotyczne mity.
Autorski reader po najnowszej literaturze polskiej firmowany przez środowisko związane z krakowskim magazynem i wydawnictwem Ha!art. Teksty dotyczące najbardziej znaczących zjawisk literackich ostatnich dwudziestu lat: postmodernizmu, mityzacji, banalizmu, literatury zaangażowanej, avant-popu, minimalizmu, literatury mniejszości seksualnych, feminizmu, liberatury, związków literatury z nowymi mediami, neolingwizmu, ekoliteratury. Przewodnik dokumentujący pracę krytyki towarzyszącej nowym zjawiskom w literaturze, afirmujący postulatywny wymiar wypowiedzi krytycznej i będący dowodem udanej współpracy między teoretykami, krytykami i artystami. To dlatego w książce zestawiono teksty krytyków towarzyszących (Julia Fiedorczuk, Grzegorz Jankowicz, Michał Kasprzak, Piotr Marecki, Mariusz Pisarski, Wojciech Rusinek, Jan Sowa, Igor Stokfiszewski, Michał Tabaczyński, Błażej Warkocki) z wypowiedziami pisarzy i pisarek (Izabela Filipiak, Jarosław Lipszyc, Radosław Nowakowski, Sławomir Shuty, Piotr Siwecki, Michał Olszewski, Michał Witkowski, Zenkasi, Jakub Żulczyk) na temat nowych teoretycznych i krytycznych słowników.
Kino niezależne w Polsce 1989-2009 to podsumowanie dwóch dekad rozwoju tego zjawiska i próba stworzenia jego 'historii mówionej'. Z rozmów z czołowymi twórcami offowymi powstała książka o entuzjazmie, działaniu zespołowym i realizowaniu projektów, niesformatowanych na potrzeby rynku.
Amazon Mechanical Turk to amerykańska platforma crowfsourcingowa, dzięki której organizacje outsourcują pracę. Ludzie tam pracujący nazywani są Mechanicznymi Turkami.2. Na AMT zachodzi stosunek pracy między zamawiającym (Requester) a pracownikiem (Worker). 3. Mechaniczne Turki wykonują HIT-y (Human Intelligence Task), czyli niskopłatne zadania, które nie mogą być zrealizowane automatycznie. 4. Mechaniczny Turek to metafora klęski człowieka, który tworzył maszyny, chcąc wykorzystywać je do własnych celów, a w ostateczności stał się ich wyrobnikiem. 5. HIT-em było pisanie wierszy współczesnych w języku polskim. Za wiersze płacono w dolarach amerykańskich. Na Amazon Mechanical Turk nie można płacić w polskich złotych, także nie istnieje polska wersja AMT. 6. Układ książki warunkują kwoty zapłacone za wiersze. 7. Ta książka jest projektem literackim, ale także zapisem eksperymentu społecznego. 8. Ta książka jest o wirtualnych ekonomiach, digitalnej reprodukcji, wyzysku na cyfrowych rynkach pracy oraz wycenie pracy artystycznej. Ta książka komentuje także sytuację polskich poetów i poetek. 9. Ta książka jest przede wszystkim o nieświadomości internetu. 10. Ta książka jest przykładem pisarstwa cyfrowego. Istnieje do tej pory wiele dzieł zrealizowanych przez Mechaniczne Turki, ten jest pierwszym w języku polskim.
Opel załadowany po brzegi. W bagażniku czekają już torby z ubraniami na dwutygodniową podróż poślubną, aparaty fotograficzne i kawa w termosie z napisem „Thirsty”. Po kawalerskiej wyprawie przez „Polskę przydrożną” Piotr Marecki rusza w podróż z żoną Olą, by wspólnie świętować zawarcie małżeństwa. Pierwszy przystanek – Beskid Niski. Ekowesele, progresywne disco polo, całonocne maratony na atari i wiersze czytane dla przyrody. Kolejny – Huculszczyzna, drewniana chata w górach i ukraińskie bezdroża. Marecki z żoną rejestrują mijany krajobraz i zwracają uwagę na lokalną architekturę. Tarnopol, Strusów, Monasterzyska, Tyśmienica, Kołomyja, Szepit, Czerniowce, Zaleszczyki, Stryj. Podróż jest długa, drogi dziurawe. Ale ważne, że jadą razem. Piją huculski samogon, zagryzają go bryndzą i śpiewają pieśni o zbójniku Doboszu. Obserwują, jak wschodnia prowincja opiera się zachodniemu turbokapitalizmowi. A Hucuł Misza na to: „Wszystko jasne. Romantika”.
Książka zawiera opis werbalny migawek, klipów z youtube'a, fragmentów programów i filmów fabularnych z minionej dekady w Polsce. Wyselekcjonowane zostały obrazy łatwo rozpoznawalne, często reprodukowane i kojarzące się z tym okresem (marsze, katastrofy, niszczenie symboli itd.). Po wybraniu fragmentów nagrań autor koncepcji Piotr Marecki zwrócił się do profesjonalnej audiodeskryptorki, czyli specjalistki zajmującej się przekładem treści wizualnych dla potrzeb osób z niepełnosprawnością wzroku. Regina Mynarska przygotowała opisy, kierując się zasadami tworzenia tekstów uniwersalnych, czyli takich które w zamierzeniu powinny być zrozumiałe i czytelne dla odbiorców na całym świecie niezależnie od wykształcenia i znajomości kontekstu. Tak przygotowane teksty, celowo pozbawione ocen, ornamentów i komentarza, otrzymała Kamila Albin zajmująca się weryfikacją materiałów audiodeskrypcyjnych od strony użytkownika z niepełnosprawnością wzroku. Efektem jest próba opisu werbalnego Polski ostatniej dekady, która przybiera formułę literacką na styku prozy i projektu społecznego.
To opowieść o cywilizacyjnym procesie przemiany książki pod wpływem mediów cyfrowych. Do skonstruowania narracji wybrano sześć polskich utworów powstałych od 1975 do 2013 roku, które potraktowano jako dzieła charakterystyczne dla opisywanej doby późnego druku. Wszystkie one mają jedną wspólną cechę: są hybrydami rozpiętymi między medium analogowym i cyfrowym, kartką i ekranem. Wychodząc z założenia, że do badania tych utworów niewystarczająca jest lektura filologiczna, literaturoznawcza, uwzględniająca jedynie treść, autor wykorzystał również analizę opartą na medium (media- specific analysis), a przywołane prace nazwał za N.K. Hayles techno-tekstami. Swój wywód skonstruował na bazie wielu słowników (autorstwa m.in. J.D. Boltera, H. Kittlera, E. Aarsetha, J. Pressman, N. Montforta, K. Bazarnik), zaś narrację oparł głównie na dwóch metodologiach: badaniach nad platformami i archeologii mediów. Piotr Marecki, w pełni respektując rygory naukowego wywodu, napisał książkę do czytania, rzec by się chciało ogólnohumanistyczną, w której jak w zwierciadle przeglądają się przemiany współczesnej kultury. Pozostając w sferze (ekranowej) piśmienności, zdołał przyjrzeć się skomplikowanemu procesowi cywilizacyjnemu, który tak bardzo odmienił współczesne kultury mediów. prof. dr hab. Andrzej Gwóźdź Piotr Marecki proponuje swego rodzaju kanon, wskazując omawiane dzieła jako punkty kardynalne krajobrazu kultury późnego druku. dr hab. Katarzyna Bazarnik Piotr Marecki kulturoznawca, wydawca, producent utworów cyfrowych. Pracuje jako adiunkt w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Postdok na Massachusetts Institute of Technology (20132014). Mieszka w Krakowie.
Gatunki cyfrowe. Instrukcja obsługi to dogłębny i poparty wieloma przykładami przewodnik po praktycznej stronie tworzenia cyfrowych dzieł kultury podany przez ich twórców. O tym, jak zrobić i czym się charakteryzuje demo, gra tekstowa, chiptune , magazyn dyskowy, dankowy mem, fejsbuczany status, generator, hipertekst, gra czy conditional arts , Piotrowi Mareckiemu opowiadają Jakub „Argasek” Argasiński, Zenon Fajfer, Paweł Janicki, Leszek Onak, Łukasz Podgórni, Michał „Bonzaj” Staniszewski, Łukasz „Zenial” Szalankiewicz, Wiesławiec deluxe, Yerzmyey oraz Krzysztof A. Ziembik. Powiesz, że serce kultury cyfrowej bije na Zachodzie, głównie w Stanach Zjednoczonych, gdzie najmocniej rozwinęła się technologia informatyczna. Z jednej strony rzeczywiście tak jest, ale istnieją też lokalne podejścia, nierzadko bardzo oryginalne i niespotykane w hegemonicznym centrum. Taka kultura cyfrowa nas interesuje i taką właśnie lokalną narrację obraliśmy. „Posługując się historią mówioną, Gatunki cyfrowe oferują znakomity wgląd w konkretny wycinek praktyk zlokalizowanych w dosyć precyzyjnie wyznaczonym miejscu i czasie – a często związanych także z konkretnymi platformami (Commodore, Atari, Amiga ZX Spectrum), które są dzisiaj przedmiotem kulturowej nostalgii i przeżywają swoisty renesans”. Z recenzji dr hab. Anny Nacher Piotr Marecki – kulturoznawca, wydawca, producent i wytwórca utworów cyfrowych. Pracuje jako adiunkt w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego i wykładowca na łódzkiej Filmówce. Postdok na Massachusetts Institute of Technology (2013–2014). Wspólnie z autorami i autorkami z kilku krajów opublikował ostatnio tomik literatury generatywnej 2X6 (2016). Jest ponadto twórcą Wierszy za sto dolarów (2017) napisanych przez Mechaniczne Turki Amazona oraz Sezonu grzewczego (2018) napisanego razem z mieszkańcami Krakowa. Obecnie pracuje nad monografią komputera ZX Spectrum (wspólnie z demoscenerami Yerzmyeyem i Hellbojem). Prowadzi UBU lab na UJ.
Cenzobot to bot zrealizowany na platformie Twitter. Program tweetuje fragmenty tekstów z prawdziwych recenzji cenzorskich z okresu komunizmu. Obecnie dokumenty te znajdują się w Archiwum Akt Nowych. Twitter uznawany jest za jedną z najbardziej cenzurujących współczesnych platform cyfrowych. Dlatego to medium społecznościowe wydało się idealnym narzędziem do publikacji autentycznych wypowiedzi cenzorów i cenzorek. Pomysł na tweetowanie cenzury powstał po czystce botów na Twitterze w lutym 2018 roku. Każdy tweet (na wzór recenzji cenzorskich) składa się ze streszczenia, oceny i decyzji. Program działa regularnie od czerwca 2018 roku. Automat co 30 minut publikuje nowy tweet. Teksty zgromadzone w książce stanowią wybór z ponad 20 tysięcy tweetów. Do realizacji bota użyto narzędzia Cheap Bots, Done Quick. Bot był prezentowany na: Electronic Literature Organization Conference 13-17.08.2018, Montreal Ha!wangarda / Noc Poezji, 3-6.10.2018, Kraków Copernicus Festival, 25.05.2019, Kraków
Tę książkę pisałem w okresie projektowania laboratorium twórczego programowania UBU lab ze świadomością, że tekst nie jest formą docelową. Stanowi jedynie komentarz i powinien być traktowany jako część większego projektu, czyli laboratorium, wykonanych w nim prac, współpracy, zebranego sprzętu, doświadczeń dzieł cyfrowych na natywnych platformach, a zatem aspektów trudnych do opisania jedynie słowami elementów, które w myśl założeń laboratoryjnego modelu humanistyki pełnią istotne funkcje. Opisuję model uprawiania humanistyki, w którym to nie praca z tekstem przy biurku w bibliotece odgrywa główną rolę. Skupiam się na laboratorium, rodzimej kulturze cyfrowej i demonstruję pewien sposób jej badania i tworzenia.