Książka omawia twórczość wybitnego językoznawcy Ferdynanda de Saussure'a, poświęcona została zwłaszcza Saussure'owskiemu dokonaniu dotyczącemu językoznawstwa ogólnego. Czytelnik znajdzie tu ponadto prezentację sylwetki uczonego, interesujące informacje o jego związkach rodzinnych i środowiskowych, rozlicznych zainteresowaniach, działalności uniwersyteckiej oraz jego zmaganiach intelektualnych w dziedzinie teorii języka przeplatających się z pracą profesjonalną na polu indoeuropeistyki, indologii, lituanistyki, slawistyki, germanistyki. Autorka poświęca też dużo uwagi opracowaniu obrazu recepcji idei de Saussure'a w Polsce i węzłowych kontrowersji w tym zakresie. Praca kończy się podsumowaniem punktującym najdonioślejsze wątki koncepcji teoretycznej de Saussure'a, obfitą bibliografią, indeksem nazwisk oraz obszernymi streszczeniami w języku francuskim i angielskim. W 2007 roku minęło 150 lat od momentu narodzin wielkiego genewczyka i 100 lat od wykładu inaugurującego w styczniu 1907 roku na uniwersytecie w Genewie pierwszy kurs językoznawstwa ogólnego. W 2013 roku obchodzona była setna rocznicę śmierci uczonego. W roku 2016 upłynęło 100 lat od pierwszego, francusko-szwajcarskiego wydania Kursu językoznawstwa ogólnego. W Polsce nigdy nie powstała monografia poświęcona Ferdynandowi de Saussure'owi: ani w latach 60. i 70., gdy dochodził do głosu strukturalizm, ani po roku 2002, gdy w Paryżu opublikowano odnalezione cudem oryginalne pisma uczonego z Genewy, ani też wtedy, gdy w 2004 roku ich przekład udostępniony został polskiemu odbiorcy. W polskim środowisku naukowym nie konfrontuje się też oryginalnych pism de Saussure'a z Kursem językoznawstwa ogólnego i jego rękopiśmiennymi źródłami. Publikacją oddawaną do rąk Czytelnika autorka chce zapełnić tę lukę, bo chociaż strukturalizm w całej złożoności i różnorodności jest dziś jako pewien nurt językoznawstwa zjawiskiem historycznym, to nie można tego samego powiedzieć o myśli genewskiego uczonego. Podstawowe tezy jego teorii, wyprowadzone wprost z natury języka, nie straciły nic ze swej oryginalności i ważności. W prezentowanej monografii autorka wraca do źródeł, a więc do samego Ferdynanda de Saussure'a, do jego doktryny oczyszczonej z niedokładności Kursu i z upraszczających ją, bądź wręcz zniekształcających, interpretacji.
