Dobrzyńska Luiza Libri

In the distant future humanity is subject to meticulous control and class segregation. The criterion for belonging to one of the classes is IQ, determined at birth according to measurements of synaptic density of the brain. Permits to have a child are issued by committees that severely assess the physical and mental health of future parents, and marriages between castes are prohibited. The young librarian, Leeta finds herself accidentally at the center of political game and as the only witness to an attack on members of the global government she becomes a threat to many prominent figures. Her protector, Citizen Hakat, decides to send the girl to the moon, to an industrial city where she would be safer than on Earth. The city of Lunnaria is completely dependent on supplies from Earth and theoretically falls under its jurisdiction, but it is really ruled by large mining corporations. Leeta gets assigned to the local police. Police schools have not existed for a long time, newbies are field trained by senior officers. The new job teaches Leeta how to be a guardian of order in a world dominated by economic and political struggle, and at the same time to fulfill the task assign ed to her by Citizen Hakat on her departure. She is helped by android Monty and Sue Herefort, the niece of Hakat and the specialist in acquiring data from the network.

After long browsing through the files, General Jaruzelski, a distant descendant of another famous general with the same surname, finally found a captain with a starship experience. It was Lilianna Zakrzevska, commanding the ground defense unit. Petite, delicate in appearance, and very slim with a long blonde braid, she looked anything but an air force commander, let alone a starship captain. Nevertheless, of all the senior officers whose candidacy lay on the general's desk, her qualifications were the best, and time was getting on. Therefore, without playing diplomacy, the general called Captain Zakrzevska and said briefly: "We urgently need the commander of 'Hermash'. You are a volunteer. Dismissed." Captain Zakrzevska, brought up in a family with very long military traditions, didn't even think to protest. She saluted and within twenty-four hours was aboard the ship with hand luggage and her favorite ferret, Gizia. Now the pride of Polish technical thought was ready to take off.

It's not easy being a vampire. Even though you are the most honest and noble person in the world, people will only see you through the prism of your diet. And that means a ruthless hunt that you can't always escape. The detective team, already familiar to readers, is well aware of this, especially when, under brutal circumstances, it loses one of its members, and a world that seemed orderly and relatively balanced suddenly collapses...

„Cień nadziei” (czerwiec 2023) - Mniej więcej 50 lat po Wielkiej Wojnie Europejskiej, która zrujnowała pół kontynentu. Ukraina jest częścią Federacji Rosyjskiej i z wolna zapomina o swym dziedzictwie. Warunki życia ludzi cofnęły się do XIX wieku. W jednej z małych osad rozprzestrzenia się śmiertelna choroba. Dowódca miejscowego garnizonu decyduje się wysłać troje swych żołnierzy po ratunek do Polski – kraju, który ucierpiał najmniej w wojnie i gdzie medycyna stoi na wysokim poziomie. Sęk w tym, że Polacy są dobrze uzbrojeni i nie ufają już nikomu, a granica z Polską jest zamknięta i pilnie strzeżona...

Wiek XXIII naszej ery. Cała Ziemia jest zjednoczona i żyje według praw Unii Planet, grupującej społeczeństwa najróżniejszych ras. Cała? Niekoniecznie. Jedno małe państwo wciąż opiera się dyktatowi powszechnej szczęśliwości i manifestuje to, budując własnym kosztem statek gwiezdny HERMASZ, obsadzony wziętą z łapanki załogą, śmiało zmierzający tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden Polak. Gdy dowództwo Gwiazdowej Armady napotyka poważne problemy, mówi o tym kapitan polskiego statku, dodając uczciwie, że zadanie jest śmiertelnie niebezpieczne lub zgoła niewykonalne. W odpowiedzi słyszy: „Tak? To potrzymajcie mi piwo”. Bohaterowie… Czyż trzeba ich przedstawiać? To ja. Ty. Każdy z nas. „Pobiliśmy się z Patrickiem, który z nas jako pierwszy będzie czytał tę książkę”. William S. „Jak ja nienawidzę tych Polaków!” Gargamel (podobno)

Nie jestem już dzieckiem to znakomita kontynuacja przygód Edyty Gwerskiej, którą czytelnicy poznali w pierwszej części Wiedźmy z Podhala Jesteś na to zbyt młoda. Po tragicznej śmierci rodziców piętnastoletnia Edi przeprowadza się z Warszawy do niewielkiej wsi pod Krakowem. Trafia pod opiekę swych jedynych krewnych, o istnieniu których nie miała wcześniej pojęcia ciotki Janiny i wuja Freda. Ciotka jest weterynarzem, wuj prowadzi wiejską bibliotekę. Wkrótce wychodzi na jaw kim naprawdę są oboje i kim jest Edyta, która odziedziczyła po matce nadprzyrodzony dar. Dziewczyna żyje w dwóch światach. Chodzi do zwyczajnej szkoły, przygotowuje się do matury, pomaga ciotce w opiece nad zwierzętami, uczy się jak być wiedźmą, bierze udział w walce z łowcami wampirów i zmaganiach z groźnymi symbiotykami, którzy pojawiają się w okolicy i zagrażają bezpieczeństwu jej przyjaciół. Magiczny świat wykreowany przez autorkę, cała plejada niedostrzegalnych ludzkim okiem istot rodem z baśni, legend i prasłowiańskich wierzeń, zagadki, tajemnice, chwile grozy i niezwykłe przygody bohaterów tej powieści wszystko to sprawia, że od drugiego tomu Wiedźmy z Podhala nie sposób się oderwać