W klasycznej filozofii ontologicznej, nowożytna myśl przekształca się w mentalistyczny paradygmat, w którym kluczowym pojęciem staje się świadomość, co jest również istotne w fenomenologii Edmunda Husserla. Przejście to wynika z krytycznej autorefleksji nad bytem. Po II wojnie światowej, centralnym pojęciem staje się język, a filozofia staje się krytyką języka, jak zauważa L. Wittgenstein. E. Tugendhat wskazuje, że podstawowym pytaniem staje się zrozumienie zdania, co zastępuje tradycyjne pytania o byt. Badanie języka staje się kluczowe dla rozwiązywania fundamentalnych problemów filozoficznych, co Karl-Otto Apel określa jako prima philosophia współczesności. Celem pracy jest całościowe zrozumienie języka w fenomenologii, co wymaga analizy języka z perspektywy fenomenologicznej. Praca nie dostarcza jednoznacznych odpowiedzi, ponieważ Husserl sam nie wyjaśnił tych kwestii w sposób klarowny. Czasami przyjmuje formę współmedytacji, starając się wydobyć potencjał jego projektu fenomenologii. Liczne teksty Husserla, jak zauważa Dan Zahavi, sprawiają, że pełna interpretacja jest trudna, a temat języka jest szczególnie złożony, ponieważ filozofia jako twór językowy wiąże się z językiem na wielu płaszczyznach.
