Majewska Dorota Libri

Hala była sanitariuszką batalionu ?Golski? i� wielką miłością ?Zośki? Tadeusza Zawadzkiego.Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w� zamożnej rodzinie właściciela fabryki środk�w chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Kr�lowej Jadwigi i zawarte wtedy� przyjaźnie, wsp�lne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaci�ł Hali należeli:� Danka Zdanowicz�wna, Hala Krauze, Maria Rabińska, �Janek Bytnar ?Rudy? i� jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki ?Zośka?. I nagle, ci młodzi ludzie, �tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło. �Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.� Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie c�rki i sześcioro wnucząt.� Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez �autorki w ostatnich latach życia bohaterki.Dorota Majewska, a p�źniej Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz� dokumenty z prywatnego zbioru.Szczeg�lną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia �kobiety �dziewięćdziesięcioletniej.

Bogna jest młodą kobietą, która wiedzie pozornie skromne życie, pracując na utrzymanie swoich dzieci. Pewnego wieczoru przypadkiem spotyka tajemniczą staruszkę, przedstawiającą się jako Pamela...

Nie ma w tej powieści fikcyjnych postaci, choć pojawia się rozjuszony dziadek z toporkiem w ręku, macocha taka, jakiej wymaga prawdziwa baśń, ludzkie losy poprowadzone krętymi drogami okrutnej historii XX wieku. Obok nienawiści rodzi się – jak w każdej wielkiej i małej biografii – płomienna miłość. Bo bez namiętnych uczuć nie ma interesującego, „Niezwyczajnego życia”. Wiele intrygujących scen i niedopowiedzeń przeplata się w tej urokliwej gawędzie rodzinnej. Trzeba być uważnym czytelnikiem, by te sploty rozsupłać. To nie jest książka na plażę! Niejednoznaczne jest podwójne autorstwo tej książki, rozpala ciekawość los głównej bohaterki Zofii. Gorączkowo szukamy śladów zdarzenia, które sprawiło, że pierwszą wersję powieści pożarły płomienie. Ale to już musi pozostać tajemnicą. A dla ukojenia otrzymujemy wiersz Rajmunda Szklarskiego. Tak poczynać sobie z czytelnikiem może jedynie wytrawna pisarka – jak Dorota Majewska, która ma w swoim dorobku powieści obyczajowe, biograficzne i historyczne. Często podkreśla, że na jej twórczość miała wpływ długoletnia przyjaźń z Wojciechem Siemionem. Trudno z tą tezą polemizować, skoro w jego Petrykozach zrodziły się „Cztery pory (u-) roku”, „Nie nazywaj mnie Pamelą (2014), „ ‹‹Zośka›› moja wielka miłość. Wspomnienia Hali Glińskiej z Aleksandrą Prykowską (2017), „Cudzoziemki” (2019), „Zapamiętaj imię konia” (2020), „Łączniczka ‹‹Zośki››. Wspomnienia Danuty Rossman z A. Prykowską” (2021), „Niebezpieczne ścieżki” (2023).