Zbiór interesujących felietonów poświęconych spektaklom, które miały premierę
na deskach Teatru Polskiego, Teatru Nowego i Teatru Biuro Podróży w Poznaniu w
latach 20082019. Autor omawia zarówno sztuki klasyczne, jak i bardziej
współczesnych twórców. Każdy tekst opatrzony został informacją o tytule
dzieła, na podstawie którego powstał spektakl, jego autorze, przekładzie,
reżyserze, osobach przygotowujących scenografię, kostiumy i muzykę, dacie
premiery. Felietony A. Górnego uczą interpretowania sztuk teatralnych,
zwracają uwagę na ważne kwestie egzystencjalne, na relacje międzyludzkie.
Hanoi. Centrum miasta. Późny wieczór. Otto i Uli idą przez park okalający
jezioro. Zatrzymują się nagle. W mroku za grubym pniem drzewa mężczyzna i
kobieta z dzieckiem moszczą sobie legowisko. Nagle płacz, stłumione okrzyki
dziecko biegnie w stronę ulicy. Otto podrywa się i przecina mu drogę. Chwyta i
prowadzi z powrotem w stronę nadbiegającego ojca. Tuląc dziecko (ojciec i
matka nie wracają) patrzą z lękiem na Ottona, jakby to nie koniec sytuacji,
coś złego widocznie mogłoby się jeszcze stać. Otto zaskoczony reakcją, stoi
też. Chodź! Nie widzisz, że się boją. No, tak! Myślą, że zgłosimy; bezdomnym
nie wolno spać w centrum. Stracili dom pewno podczas bombardowań. Idźmy do
jeziora, to się uspokoją. Oboje kierują się od razu w stronę mocniejszej
czerni przeświecającej między drzewami. Uli nagle zdecydowanie, ostro: Musimy
iść do Komitetu. Teraz. Trzeba naciskać, jeśli chcemy, żeby nas wzięli na
Południe. Coś przecież staraliśmy się u siebie dla nich robić. Uli, tak
naprawdę chodzi o takich właśnie, za tym drzewem. O ludzi! Żeby zmieniło się
ich życie, żeby wyszli z kompletnej nędzy. Nie wiem, czy akurat takie myślenie
ma tu priorytet, kiedy koncentrują siły i pewno obliczają, kiedy uderzyć. To
na Południu się zadecyduje. Czy zostanie, jak w tej chwili, czy Vietcong ma
teraz szanse, żeby zwyciężyć. Taki czas ma nam przepaść, Otti?! Jeszcze w to
wierzysz? W ofensywie Tet kilka lat temu Vietcong poszedł na całość. Dotarli
nawet do ambasady amerykańskiej. Poszło na cały świat! Wszyscy o tym mówili.
Ale to już ładnych parę lat. I nie wygrali, a stracili wtedy właśnie najlepsze
siły, Uli. Już się nie liczą, jak przed tą ofensywą. Teraz wiadomo, dopiero
siły Północy mogą zmienić zasadniczo sytuację, i najważniejsze, kiedy nie ma
Amerykanów. Tylko wtedy mogą zdecydować, co będzie z Południem. Usiedli nad
brzegiem i patrzą w ciemną toń rozległego jeziora, co znaczyła się zupełnie
osobną, nieprzeniknioną powagą w wieczornym mroku.
