Uruszczak Wacław Libri

Opracowanie ukazuje ewolucję ustrojową państwa polskiego oraz następujące kolejno przekształcenia jego instytucji politycznych i prawnych. Polska jako państwo powstała w X wieku. Pod koniec wieku XVIII – w wyniku rozbiorów dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję – utraciła niepodległość, aby w 1918 roku odrodzić się jako wolna Rzeczpospolita. W tym czasie zmieniały się jej terytorium, struktury społeczne, formy rządu, instytucje władzy i prawo. Zmiany te były wymuszane okolicznościami obiektywnymi, a zarazem wpływ na nie mieli konkretni ludzie odgrywający rolę liderów, w szczególności panujący książęta i królowie oraz osoby przynależące do elity społecznej i narodowej. Podręcznik ten wyróżnia się nowatorskim ujęciem tematu, lekkością języka i aktualnością prezentowanej wiedzy. Jego lektura wzbogaca znajomość zagadnień Polski przedrozbiorowej, kreśląc wolny od uprzedzeń i zgodny z prawdą historyczną obraz instytucji ustrojowych i prawnych z uwzględnieniem praktyki ich funkcjonowania. Wiedza z tego zakresu umożliwia głębsze poznanie przeszłości państwa i tym samym przygotowuje do podjęcia wyzwań, stojących przed współczesnym pokoleniem Polaków. Publikacja jest przeznaczona przede wszystkim dla studentów prawa, historii, politologii i wszystkich innych kierunków, które w programie mają zajęcia z historii ustroju i prawa polskiego. Może też w wysokim stopniu zaspokoić potrzeby poznawcze czytelników zainteresowanych przeszłością Polski.

Profesor Feliks Michał Kiryk wraz z najznakomitszymi polskimi historykami (między innymi Jerzy Biesiada, Lucyna Dukaj, Stanisław Grzybowski, Aleksander Kornijasz, Stanisław, Barbara Robak, Michał Rożek) w publikakcjach z serii 'Dzieje narodu i państwa polskiego' przedstawia historię Polski od jej zarania do wybuchu II wojny światowej.

Publikacja ukazuje ewolucję ustrojową państwa polskiego i następujące kolejno przekształcenia jego instytucji politycznych i prawnych. Polska jako państwo powstała w X wieku. Pod koniec wieku XVIII - w wyniku rozbiorów dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję - utraciła niepodległość, aby następnie w 1918 roku odrodzić się jako wolna Rzeczpospolita. W tym czasie zmieniały się jej terytorium, struktury społeczne, formy rządu, instytucje władzy i prawo. Zmiany te były wymuszane okolicznościami obiektywnymi, a zarazem wpływ na nie mieli konkretni ludzie odgrywający rolę liderów, w szczególności panujący książęta i królowie oraz osoby przynależące do elity społecznej i narodowej. Na tle innych publikacji tego rodzaju podręcznik ten wyróżnia się nowatorskim ujęciem tematu, lekkością języka i aktualnością prezentowanej wiedzy. Jego lektura wzbogaca znajomość zagadnień Polski przedrozbiorowej, kreśląc wolny od uprzedzeń i zgodny z prawdą historyczną obraz instytucji ustrojowych i prawnych z uwzględnieniem praktyki ich funkcjonowania. Wiedza z tego zakresu umożliwia głębsze poznanie przeszłości państwa i tym samym przygotowuje do podjęcia wyzwań, jakie stoją przed współczesnym pokoleniem Polaków.

Księgi kryminalne miasta Krakowa z lat 1630–1633, 1679–1690 ukazują się w ramach serii wydawniczej Fontes Iuris Polonici, jako tom 4 serii Prawo miejskie. Wydawane księgi pozwalają na bliższe poznanie reguł procesu karnego oraz praktyki wymiaru sprawiedliwości w Krakowie w 2. połowie XVII wieku. […] Ich treść przekazuje wiele bardzo wiarygodnych informacji o życiu mieszkańców Krakowa i okolic, zwłaszcza o ich kulturze materialnej i duchowej. Dzięki zapisanym w nich zeznaniom delatorów, obwinionych czy świadków możliwe jest poznanie mentalności i sposobu postrzegania świata. Zwracają uwagę zapiski procesów w zakresie przestępstw obyczajowych, jak stręczycielstwo, cudzołóstwo, dzieciobójstwo. Wiele miejsca zajmują sprawy o kradzież, a także o zabójstwo lub zranienie. Wśród nich wzbudza ciekawość toczący się w 1683 i 1684 r. proces dwóch włoskich puszkarzy oskarżonych o spowodowanie śmierci wielu mieszkańców miasta wskutek wybuchu przygotowanych przez nich granatów w czasie uroczystych obchodów zwycięstwa nad Turkami pod Wiedniem. Niecodzienny charakter ma też sprawa Barbary Świerczkównej oskarżonej w 1680 r. o spowodowanie powszechnego niebezpieczeństwa przez przywłaszczenie sobie odzieży kobiety zmarłej na zarazę. Zgodnie z zarządzeniem władz miasta odzież taka obowiązkowo podlegała spaleniu […]. Ze wstępu prof. dr hab. Wacława Uruszczaka

Księga kryminalna miasta Krakowa z lat 1589–1604 (AN Kraków rkps 865) ukazuje się w ramach serii wydawniczej Fontes Iuris Polonici, jako tom 3 serii Prawo miejskie. Księgi złoczyńców, tzw. libri maleficorum, są jednym z bardziej doniosłych poznawczo żródeł historycznych. Ich znaczenie zostało docenione w literaturze naukowej, otwierając obszar dla kolejnych badań nad krakowskim społeczeństwem staropolskim. Zawarte w księdze zapiski odkrywają przed czytelnikiem przeszłość widzianą z bardzo szerokiej perspektywy i dostarczają wielu wiarygodnych informacji z różnych dziedzin życia. Jako księga sądowa, która powstała w związku z działalnością aparatu wymiaru sprawiedliwości, informuje ona o funkcjonujących w Krakowie na przełomie XVI i XVII w. instytucjach zwalczających przestępczość. Pozwala poznać aktywność rady miasta Krakowa jako sądu kryminalnego oraz współpracujących z nią innych urzędów: cechmistrza i kata miejskiego. Odsłania także praktykę współpracy władz miasta z miejscowym urzędem grodzkim w osobie podstarościego krakowskiego, będącym jednym z organów władzy odpowiedzialnych za bezpieczeństwo stałych i czasowych mieszkańców miasta. Właściwie nie sposób jest wskazać na wszystkie możliwości poznawcze, jakie oferuje krakowska księga kryminalna. Wśród nich trzeba wymienić w pierwszej kolejności pogłębione badania nad zjawiskiem przestępczości w XVI i XVII w. i poznanie topografii Krakowa w końcu XVI w. Księga stanowi także niewyczerpany rezerwuar wiadomości na temat kultury materialnej dawnej Polski. Poza wszystkim innym, dostarcza informacji o człowieku, o jego potrzebach, namiętnościach, emocjach, mentalności i naturze ludzkiej.