“…E venne chiamata Due Cuori” di Marlo Morgan è uno di quei libri che ti entra dentro piano piano, ma quando lo fa, non ti lascia più. Lo avevo scoperto grazie al consiglio di Benedetta Parodi — e devo dire che non smetterò mai di ringraziarla per avermelo fatto conoscere, perché è una lettura che mi ha profondamente toccata e fatta riflettere in modi che non mi aspettavo. All’inizio sembra quasi un romanzo, con quella narrazione fluida e avvolgente, ma la cosa più sconvolgente è che si tratta di una storia vera. Marlo Morgan racconta il suo incredibile viaggio nel deserto australiano con una tribù aborigena, un popolo che vive in completa armonia con la natura e con valori che sembrano provenire da un altro mondo. La protagonista impara a spogliarsi di tutto ciò che è superfluo, a riscoprire se stessa, e a comprendere il significato più autentico di parole come “umanità”, “connessione” e “spiritualità”. Il libro è una vera e propria esperienza di crescita personale: pagina dopo pagina ci si rende conto di quanto la nostra società sia distante da un equilibrio che un tempo era naturale, e di quanto abbiamo bisogno di rallentare per ritrovare noi stessi. È impossibile non chiedersi, alla fine di ogni capitolo, quanto di ciò che diamo per scontato sia davvero necessario. Un piccolo avvertimento però ci vuole: alcune descrizioni — soprattutto quando si parla di cibo e di certe esperienze fisiche — possono risultare un po’ forti.
Maggiori informazioni sul libro
Marlo Morgan krijgt een unieke kans een buitengewone reis te maken - waarmee een levenslange wens uitkomt. Alleen...de reis verloopt anders dan ze zich had voorgesteld, want zelfs het meest elementaire comfort ontbreekt volledig! Ze gaat in op wat een onschuldige uitnodiging voor een feestlunch leek te zijn, maar wat uitmondt in een trektocht van drie maanden op blote voeten door het meest ongenaakbare deel van Australië. Met een groep van zo'n zestig aboriginals (oorspronkelijke bewoners van het Australische continent) gaat Marlo op 'walkabout', een trektocht zonder een van tevoren vastgesteld doel en zonder tijdslimiet. Al haar aardse bezittingen moet ze afgeven. Als bescherming tegen de brandende zon krijgt ze niet meer dan een simpele lap om zich heen. De voeding bestaat voornamelijk uit larven, rupsen en andere insekten. Ondanks haar onervarenheid wordt ze na een paar weken aangewezen als leidster van de groep. Prompt moet de groep, die zonder bagage reist, het dagenlang zonder voedsel en zonder water stellen... De aboriginals beschouwen zichzelf als de oermensen en zien westerlingen als afwijkingen, 'mutanten'. Marlo ontdekt tijdens de tocht dat deze benaming heel toepasselijk is. Ook begint ze te begrijpen waarom de aboriginals bewust niet in de westerse samenleving willen integreren. Ze krijgt van deze fascinerende en zwijgzame mensen een ontroerende en inspirerende boodschap mee. Voor alle 'mutanten'...
Acquisto del libro
Australië op blote voeten, Marlo Morgan
- Lingua
- Pubblicato
- 1995
- product-detail.submit-box.info.binding
- (In brossura)